Uitdagingen die ik als duurzaam merk heb ervaren (tot nu toe)

Mode studeren opende mijn ogen voor de vreselijke effecten van de mode-industrie op het milieu en de mensen. Dus de beslissing om een duurzaam merk te starten in plaats van een 'normaal' merk was iets waar ik niet eens over hoefde na te denken. Ik wist dat het een uitdaging zou worden, maar het was of duurzaam zijn of helemaal niet beginnen.

En een uitdaging is het zeker geweest! Hoewel ik weet dat ik het juiste doe, kunnen al deze moeilijkheden, naast de normale tegenslagen van het starten van een bedrijf, erg demotiverend zijn. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik nooit overweeg om te stoppen (eerlijk gezegd denk ik hier wekelijks aan hahaha). Maar ik ga niet stoppen, want zelfs als alles er somber uitziet, ik hou toch teveel van een uitdaging! Als je nieuwsgierig bent naar de uitdagingen die ik tot nu toe heb gehad, lees dan snel verder 😁!

 

Materialen zoeken

Het belangrijkste onderdeel van mijn zwembroeken is de stof; dat is wat ze anders maakt dan alle andere zwembroeken die momenteel op de markt zijn. Dus hier begon mijn reis: door op zoek te gaan naar deze speciale stof. Blijkbaar zijn er heel veel verschillende soorten stoffen, en ik heb ongeveer 50 soorten onderzocht voordat ik Amni Soul Eco® vond. Deze zoektocht duurde ongeveer 4-5 maanden!

Toen ik eenmaal had besloten om Amni Soul Eco® te gebruiken, moest ik een fabriek vinden die het produceerde, wat betekende dat ik stofstaaltjes moest aanvragen. Veel e-mails en telefoontjes naar verschillende fabrieken resulteerden erin dat ik meerdere staaltjes ontving. Dit proces duurde zeker 2 maanden, en hoewel de meeste staaltjes niet waren wat ik zocht, vond ik uiteindelijk 2 goede opties (en ja, één daarvan gebruiken we voor onze zwembroeken!). Het gebruik van duurzame materialen betekent dat het veel langer duurt om te vinden wat je nodig hebt en waar je het kunt krijgen.

Ik deed hetzelfde om de gerecyclede polyester stof te vinden die ik nodig had voor de voering en de zakken. Ik vond een biologisch afbreekbare optie, wat echt top was! Helaas was deze stof zo ruw op de huid dat ik op zoek moest naar een andere optie. Hopelijk vind ik op een dag een betere oplossing hiervoor 🙂! Natuurlijk had ik ook andere onderdelen nodig, zoals elastieken, koorden en labels (deze worden fournituren genoemd). Dit bleek moeilijk te zijn en na het aanvragen van verschillende staaltjes had ik nog steeds niet gevonden wat ik zocht. Dus ging ik naar Modtissimo, een beurs voor stoffen, fournituren en kledingfabrikanten in Porto, Portugal.

 

Productie

Ik moest iemand vinden die in staat en bereid was om duurzame zwembroeken te maken en hopelijk ook de duurzame fournituren kon vinden. Ik sprak met bijna iedereen daar en vertrok met een vrij lange lijst van fabrikanten die me vertelden mijn schetsen op te sturen zodat ze me een prijs konden geven.

Surprise surprise! Dit bleek ook moeilijker dan ik dacht. Ik vertrok uit Porto met hoge verwachtingen, maar nadat ik de e-mails met mijn schetsen had verstuurd—en met de informatie over welke stoffen ik wilde gebruiken en dat alle fournituren duurzaam moesten zijn—gaven behoorlijk wat fabrikanten aan dat ze het niet konden doen. Zelfs een paar waar ik veel mee had gesproken en veelbelovend leken, haakten af en zeiden dat het te uitdagend en te tijdrovend zou zijn.

Gelukkig bleef ik achter met een geweldig familiebedrijf. Ze waren eigenlijk geen producenten, maar werkten meer als tussenpersoon. Ze hadden contacten met verschillende producenten en konden de juiste vinden die aan mijn duurzaamheidsbehoeften kon voldoen. Dit betekende dat ik mijn eigen fournituren niet meer hoefde te vinden. Na zoveel onderzoek en tegenslagen was dat een opluchting!

Natuurlijk volgde er na de beslissing met wie ik zou samenwerken een lange weg. Ik moest veel moeilijke beslissingen nemen over fournituren, kleuren, pasvorm, tijdlijn, enzovoort. Na hun eerste sample van de zwembroek besloot ik zelf een sample te maken, zodat ik het op de modellen kon passen, aanpassen en het vervolgens aan hen kon geven om te na te maken. Uiteindelijk werden er 3 samples gemaakt voordat de echte productie begon. (Ik ben van plan om hierover ook een blogpost te schrijven 🙂!)

Toen de productie eenmaal begon, stuitte ik op nieuwe uitdagingen. De producent kon niet genoeg blauwe stof krijgen. Gelukkig vonden ze het prima om minder dan hun gebruikelijke MOQ (Minimum Order Quantity) te maken, die op 100 zwembroeken per kleur lag. Omdat ze niet genoeg stof hadden voor 100 zwembroeken, zeiden ze dat ze er zoveel mogelijk zouden maken (uiteindelijk werden er 78 blauwe zwembroeken gemaakt). Pfiew, dat viel mee! Maar toen… was er een vertraging met de labels. Niet zo erg, denk je dan misschien. Maar ...

Ze hadden alle zwembroeken afgemaakt zonder de labels, en waren vervolgens alvast begonnen aan een ander project voor een andere klant. Voor mijn zwembroeken gebruikten ze het speciale Amni Soul Eco®-garen (hetzelfde als de stof), maar omdat ze waren overgestapt op dat andere project, waren ze dat vergeten en gebruikten ze hun normale polyester garen om de labels aan te naaien! Het gaat echt maar om ongeveer 2 cm, maar toch veroorzaakte het wat problemen bij het adverteren van de zwembroeken. Want zeggen: "Gestikt met Amni Soul Eco®-garen" zou niet echt meer waar zijn. En dat brengt ons bij:

 

Transparantie en Greenwashing

Je zou kunnen denken dat het probleem met het garen zo minimaal is dat de meeste bedrijven hier niet van wakker zouden liggen en het gewoon zouden negeren. Maar voor mij, voor Draquis, is transparantie een van de belangrijkste dingen, zelfs bij zulke kleine kwesties. Ik zeg altijd: "Een duurzaam merk zijn, is een transparant merk zijn". Als je niet open bent over je werkwijze, hoe kunnen mensen dan weten dat je echt duurzaam bezig bent of werkt aan duurzame doelen?

Veel merken beweren duurzaam te zijn of duurzame doelen te hebben, maar geven niet veel informatie over hoe ze deze doelen bereiken. Ze doen valse uitspraken over hun duurzame inspanningen. Dit wordt greenwashing genoemd. Helaas zijn ze hier behoorlijk goed in, en mensen geloven hen. Dit is een korte uitleg, ik beloof dat ik in de toekomst meer zal schrijven over greenwashing.

Bij Draquis willen we dat mensen weten dat we doen wat we zeggen dat we doen. Dit betekent ook dat ik erken dat er nog werk te doen is om duurzamer te worden. En dat is prima. Niemand begint 'perfect' (ik weet het, er bestaat niet zoiets als perfect, maar je begrijpt wat ik bedoel).

Er zullen altijd dingen zijn om te verbeteren, maar als je hier niet open over bent, hoe kunnen mensen dan geloven dat je echt wilt blijven verbeteren op het gebied van duurzaamheid 🙂? Het is moeilijk, want het voelt altijd alsof het niet genoeg is. En eigenlijk is dat ook zo, vooral als het gaat om het milieu en de mensen. We moeten altijd streven naar verbetering!

 

De balans tussen duurzaamheid en winstgevendheid

Heb je je ooit afgevraagd waarom duurzame mode vaak duurder is? Ik hoop dat de bovenstaande informatie je al wat inzicht heeft gegeven in waarom dat zo is. Als dingen minder beschikbaar zijn en minder gebruikelijk, stijgt de prijs. Het is vervelend, maar zo werkt het.

Kledingfabrikanten in landen zoals India, China en Bangladesh krijgen vaak geen leefbaar loon, wat betekent dat ze wel werken, maar niet in staat zijn om rond te komen. Een "leefbaar loon" is het minimale inkomen dat werknemers en hun families nodig hebben voor een fatsoenlijk leven. Dit is niet hetzelfde als een "minimumloon", dat het laagste wettelijke bedrag is dat werkgevers mogen betalen. Vaak betalen fabrikanten hun werknemers alleen het wettelijke minimumloon, dat meestal lager is dan een leefbaar loon. Een feit dat ik vond: "Van de 75 miljoen kledingarbeiders wereldwijd, verdient slechts 2% een leefbaar loon." Dat breekt eerlijk gezegd mijn hart.

We zijn zo gewend om heel weinig te betalen voor onze kleding, maar onthoud dit: "Iemand anders betaalt ergens de prijs ervoor". Als je erover nadenkt, hoe kan een bedrijf echt winst maken op een T-shirt van €5? Er zijn materiaalkosten, transportkosten, winst voor het merk, winst voor de fabrikant, overheadkosten en kosten voor de kledingmaker. Waar denk je dat ze de kosten verlagen? Ja, de lonen van de kledingarbeiders.

Dit is de reden waarom ik ervoor heb gekozen om mijn zwembroeken in Europa te laten maken in plaats van in Azië. Ik zeg niet dat alle plaatsen in Azië slecht zijn, maar het is voor mij moeilijker om te controleren of het bedrijf waarmee ik werk zich echt aan de regels houdt. Maar, alleen omdat ik in Europa produceer, betekent dat niet automatisch dat alles in orde is. Ook hier zijn er plaatsen die bezuinigen op de rechten van werknemers. Daarom ben ik zelf ook bij de fabrikant langs geweest!

Dus nu hebben we hogere arbeidskosten en hogere kosten voor stoffen en fournituren. En omdat ik een klein bedrijf ben, laat ik niet duizenden artikelen produceren, maar slechts 100 van elke kleur, wat de prijs nog verder verhoogt. Hoe meer je produceert, hoe lager de kosten per item. Hoe minder je produceert, hoe hoger de kosten per item. Vaak zijn duurzame merken veel kleiner dan de grote fast fashion merken, wat betekent dat ze minder items produceren en dus meer betalen.

 

Zoveel twijfels

Een duurzaam merk starten is zeker niet makkelijk. Vooral als je geen eerdere kennis hebt van het starten van een bedrijf, want WOW! Dat alleen al is al een uitdaging. Het is eigenlijk een dubbele uitdaging, toch!?

Soms heb ik twijfels, zoals: "Doe ik wel het juiste?", of "Had ik het anders moeten doen?". Maar ik geloof dat bijna iedereen die een bedrijf of merk start, of het nu duurzaam is of niet, deze gedachten heeft. Het hoort bij het proces, denk ik. Dus ja, duurzaamheid voegt een extra moeilijkheidsgraad toe, maar ik ben blij dat ik voor deze weg heb gekozen. En ik wil eigenlijk zeggen: "Ik ben klaar voor de volgende uitdaging!", maar eerlijk gezegd zou ik een korte pauze niet erg vinden hahaha!

Ik hoop dat je het leuk vond om te lezen en ik ga aan de slag met een blog die dieper ingaat op greenwashing en ook eentje over de kledingarbeiders. Ik ben persoonlijk erg enthousiast om hier meer over te leren en ik zou graag willen delen wat ik vind. Tot de volgende keer!